Zondagavond. Mijn oudste heeft vreselijke buikpijn. Zo ineens. Hij heeft geen idee waar het vandaan komt of wat de oplossing is. De jongste was net vreselijk aan het huilen. “Ik vind alleen slapen zo eng, ik ben bang in mijn eentje.” Ik hoef niet heel lang na te denken over de mogelijke oorzaak. Morgen de eerste dag van een nieuw schooljaar, zelfde groep, maar nieuwe meester en juf. En nieuwe vaardigheden die geleerd of uitgebreid moeten worden. De jongste weet niet of hij het wel zal kunnen, lezen en schrijven, het lijkt hem toch wel erg moeilijk, groep 3, zegt hij uiteindelijk. De oudste heeft vorig jaar al te vaak te horen gekregen dat hij niet volgens de standaard presteerde (hoe pienter hij ook is), ook al heeft hij veel geleerd en is hij enorm gegroeid. We leren zo vroeg dat we ‘niet goed genoeg zijn’, dus gek is het niet dat we vaak zo bang zijn om uit de schaduw te stappen.
Kun jij schrijven?
Natuurlijk kunnen we nagenoeg allemaal schrijven, sommigen foutloos, sommigen niet, maar we krijgen letters op papier. Maar hoe vaak geloven we van onszelf dat we écht kunnen schrijven? Mooi kunnen schrijven? Mensen kunnen raken? Ik kom zo ontzettend veel onzekerheid tegen bij de mensen waarmee ik werk. Meestal volkomen onnodig! Welke juf of meester heb jij in je hoofd? Wie is het stemmetje dat jou zegt dat je niet goed genoeg bent? Ik heb er een paar, waaronder een van mijn leraren Duits. Nog steeds breekt het zweet me uit als ik Duits moet praten, kun je nagaan wat een indruk zo iemand achter laat. Oké, in Duits was ik echt niet goed, maar dat zegt niets over mij als persoon of over de vele dingen die ik wél goed kan.
Vergeet je leraren
Vergeet je leraren, of wie het ook was die jou vertelde dat je niet goed genoeg was, het is niet waar! Zeker wat bloggen betreft, want daarin mag jij anders zijn dan anderen. Daarin hoef je de regels die jouw leraar Nederlands je heeft geleerd niet precies te volgen, want we willen jouw stem horen, niet die van je voormalige leraar. Dus zet hem uit je hoofd!
Je bent beter dan je denkt
Wat nu als ik je zeg dat tot nu toe iedereen waarmee ik heb gewerkt beter kan schrijven dan ze denken? Dat ik in een blog altijd mooie dingen kan vinden? Dat er altijd stukjes zijn waar ik, juist als schrijfcoach, heel blij van word? Zou je dan gaan geloven dat er ook in jou een blogger schuilt? Dat ook jij zou kunnen gaan bloggen voor jouw onderneming? Dat het zelfs een heel erg goed idee is? Mocht je me volgen op Instagram, ik ben van plan om in een van mijn stories van aankomende week toe te lichten waarom bloggen zo’n goed idee is, mocht je het nog niet weten. (ik kan niet precies vertellen welke dag, omdat ik mijn planning nog wel eens omgooi aan de hand van wat mij die dag te binnen schiet)
Durf jij?
Durf jij jezelf te laten zien? Durf jij uit je angst te stappen en te gaan stralen zoals alleen jij dat kunt? Durf jij te laten zien wat je al kunt? Misschien niet volledig foutloos, maar ‘perfect imperfect’? Durf jij het goede voorbeeld te geven voor jouw klanten, die misschien worstelen met dezelfde dingen? Durf jij jouw unieke kennis te gaan delen? Ik nodig je van harte uit om uit de schaduw te stappen, voel de angst en doe het toch!
Ps. Mocht je je zorgen maken: Onze zoons hebben, voor een nachtje, weer samen op één kamer geslapen, hadden ze steun aan elkaar. De buikpijn en angstige gevoelens waren op slag over.