“Zwart is wit” zei de gedaante vanuit het donkere gat in zijn cape waar zijn gezicht moest zitten. Hij pauzeerde even en vervolgde toen. “Licht en donker zijn hetzelfde.” Tja, er kunnen gekke dingen gebeuren tijdens hypnotherapie en dit was er duidelijk een. Ik voelde me niet bang, hoewel hij er toch best eng uitzag. (Bijzonder ook dat hij leek op wat in films vaak te zien is als de verpersoonlijking van het kwaad, een Dementor uit Harry Potter, of de Nazgúl uit The Lord of the Rings.)
Je hoeft niet bang te zijn
Hij wilde me duidelijk maken dat ik niet bang hoefde te zijn. Ida, de hypnotherapeute, vroeg hem waarom hij zich dan als zo’n beangstigend figuur liet zien. Zijn antwoord volgde, in mijn stem: “Omdat ik twee gezichten heb.” Ze vroeg hem zijn andere gezicht ook te laten zien en voor mijn ogen veranderde hij in een engel, compleet met krullen en lelieblanke huid. Een uit de boekjes, zou je kunnen zeggen (kennelijk is mijn voorstellingsvermogen gevoed met beelden uit literatuur, films en kunst).
Mijn sessie zat vol symboliek, maar dit was toch wel een opvallende. De boodschap van deze bijzondere figuur. “Je hoeft niet bang te zijn voor het donker, het kan je niks doen.”
Het donker en het licht, zowel in ons als buiten ons, horen bij elkaar. Ze horen allemaal bij ‘het spel’ dat we hier spelen. En eigenlijk zijn ze dus hetzelfde, of op zijn minst twee kanten van dezelfde medaille.
Twee gezichten
Als je het goed bekijkt heeft iedereen twee gezichten. Je ziet het nu ook weer erg om ons heen. Het donker wordt veroordeeld. Heel logisch vanuit menselijk perspectief uiteraard. Maar als wij het donker, zowel in onszelf als buiten onszelf, blijven veroordelen en willen wegvagen, komt het des te harder terug, want het wil gezien worden.
Donker en licht mogen er allebei zijn
Ik vertel hier natuurlijk niets nieuws voor wie zich al in dit soort dingen heeft verdiept, maar ik merk dat ik het zelf goed kan gebruiken om het regelmatig even te beseffen. Met name dat het donker in mij er ook mag zijn, want dat licht, daar kan ik het goed mee vinden tegenwoordig, maar het donker, dat veeg ik liever onder de mat. Maar ja, vroeger of later moet je dan die mat een keer verschuiven en komt er een hoop troep tevoorschijn.
Jouw doel
Daarom kreeg ik ook deze symboliek te zien, vermoed ik, om in beeld te zien dat het allemaal hetzelfde is en dat iedereen beide kanten in zich heeft. Welke zich het meest ontwikkelt, heeft te maken met jouw doel hier op aarde, denk ik. Ik kreeg ooit door, als mijn doel hier op aarde: Ik ben hier om licht te verspreiden. Maar zonder dan ook af en toe het donker aan te kijken, kan ik dat niet doen, dan wordt het licht troebel en is het niet meer betrouwbaar. Dus ja, ik mag steeds blijven zien dat alles erbij hoort en tegelijk mijn doel op aarde (dat zich nog verder begint uit te kristalliseren, maar daarover deel ik nog niet) volop leven.
Zwart is wit. En licht en donker zijn hetzelfde. Zie jij dat ook zo?