Heb jij je ooit monddood laten maken?

Hoeveel vrouwen hebben zich niet monddood laten maken?

Hoeveel vrouwen zijn niet stil geweest als ze wilden schreeuwen, of misschien gewoon lekker babbelen?

Hoeveel vrouwen hebben zichzelf niet weggecijferd?

Hoeveel hebben zich onzichtbaar gemaakt?

Ik kom dit thema steeds weer tegen, in de boeken die ik lees, De maagd is terug van Christine Pannebakker en Get rich, Lucky Bitch van Denise Duffield-Thomas. En in de film die ik afgelopen weekend met mijn jongens keek, Aladdin (ja, daar verwachtte ik ook in eerste instantie geen inzichten in 😉).

Vroeger, heel vroeger, mochten we oneindig krachtig zijn, werden we juist erkend als natuurkracht, maar dat veranderde. Als we intapten op deze oerkracht, kon ons dat ons leven kosten zelfs en dat besef zit nog diep in ons verankerd. Ooit las ik: ‘Als een vrouw zich een aantal eeuwen geleden uitsprak, belandde ze op de brandstapel’ en dat voelde ik diep in mij resoneren. Dat is een van de redenen dat veel vrouwen zich niet laten zien. En dat andere vrouwen ons inprenten dat we vooral stil, lief, volgzaam moeten zijn. Als we onzichtbaar zijn, zijn we veilig.

Onze kracht is zo veel groter

In de film Aladdin zingt Naomi Scott, in haar rol als Yasmin, het prachtige Speechless dat mij echt raakte. Jafar zegt haar dat ze stil moet zijn, ze is immers maar een vrouw, en geeft opdracht om haar op te sluiten. En dan komt haar enorme kracht naar boven, ze zingt dat ze niet stil zal zijn, zich niet op zal laten sluiten, dat ze haar niet kunnen breken. Wat me extra raakte is dat je haar vuur ziet, maar ook haar emotie. Vaak als we krachtig willen zijn, denken we dat we dat op de mannelijke manier moeten zijn. Zonder emotie, hard misschien zelfs. Maar zit onze enorme kracht en ons enorme vuur niet juist in onze emotie? In de combinatie van ons hart en onze onderbuik? Dat is waar onze oerkracht huist, dat is waarmee wij juist het verschil kunnen maken. En is het vuur van een vrouw juist niet oneindig groot?

Het is tijd

Ook vrouwelijke ondernemers zie ik het nog veel te vaak doen, niet echt durven staan voor wie ze zijn. Zich niet durven verbinden met hun oerkracht. Weet je waar volgens mij de allergrootste kracht van een vrouw zit? In de verbinding tussen het speelse, enthousiaste, onbevangen meisje dat ze ooit was en de wijze oervrouw die ook in haar zit. Die twee mogen naast elkaar bestaan, ze mogen samen naar voren komen in jou. En als je eenmaal echt verbinding met hen kunt maken, dan straal je niet alleen als het kleine meisje, maar ben je ook krachtig als de oervrouw. Het is tijd dat we opstaan, lieve vrouwen. Het is tijd voor pure vrouwelijke kracht, juist nu! Dus verstop je niet meer en laat je zien. Het is tijd om op te staan en te gaan delen wat alleen jij kunt delen. Om te zijn wie alleen jij kunt zijn. Het is JOUW tijd.

Ken jij het meisje én de oervrouw in jou?