Onze oudste heeft een vriendje te logeren. Dikke pret hier in huis. Vanochtend kwam ik beneden en lagen ze, met mijn jongste ernaast, heerlijk samen op een kleedje wat filmpjes te kijken. Na het ontbijt hadden ze een idee: Samen naar de ‘grote speeltuin’ hier in de buurt. Onze oudste en zijn vriendje zijn zeven, maar de jongste is pas vijf. Ze moeten dan een (niet erg drukke) weg oversteken en zijn een flink eind uit mijn zicht. Voor de jongens is het een mooie stap, mogen ze toch zomaar zo’n eind zelf erop uit! Wat een vertrouwen heeft mama dan in ze. Maar voor mij viel het niet mee. Zou het wel goed gaan? Ik kan dan niet zien wat er met ze gebeurt, met wie ze in aanraking komen, of ze niet vallen. Uiteindelijk heb ik ze laten gaan, met de gebruikelijke waarschuwingen: Niet met vreemden meegaan. Ook niet als ze een hondje of een snoepje hebben. Goed uitkijken bij het oversteken. Goed op je broertje letten. Ik zou ze dan, na het opruimen van de ontbijttafel, volgen en mijn laptop meenemen. Keek ik wel of ik daar even kon werken.
Toen ik mijn boek de wijde wereld in stuurde, voelde het ook een beetje alsof ik een kind de grote, boze wereld in stuurde en met blogberichten of artikelen kan dit ook zo voelen. Hoe kwetsbaarder het bericht, hoe meer het voelt alsof je iets loslaat wat je niet meer kunt volgen. Zullen mensen je bekritiseren? Zullen mensen je zeggen dat wat jij gecreëerd hebt niet goed genoeg is? Wordt jouw tekst het mikpunt van spot?
Ondertussen weet ik dat je het echt niet iedereen naar de zin kunt maken. Ik heb al de nodige kritiek gehad, openlijk (maar anoniem) in reviews over mijn boek, of achter mijn rug om, als mensen mijn artikelen niets vonden. Leuk wordt het nooit, tenzij je een hele dikke huid hebt (die ik niet heb). Toch hoorde ik ook altijd dat ik mensen raakte, het juiste zei. Dat mensen zich gesterkt voelden door mijn boek. Dat ze verder konden na het lezen van een artikel, omdat ik ze een duwtje in de juiste richting had gegeven. Daarom zijn ook jouw teksten van belang. Juist ook als ze kwetsbaar zijn. Juist als het een beetje schuurt. Juist als je bang bent ze de wijde wereld in te sturen.
Wil je nu toch graag dat iemand met je meekijkt, voor je jouw zielenroerselen deelt? Neem dan contact met mij op. Hiernaast (of hieronder als je op mobiel kijkt) staat een belachelijk groene knop, die je rechtstreeks met mij verbindt. Vraag een gratis en vrijblijvend telefoon- of Skype gesprek aan, zodat we de mogelijkheden door kunnen nemen.
Ik help je met liefde!
ps. De jongens waren binnen een kwartier terug, nog voor ik ze kon volgen. Zo leuk was het dus ook niet, zonder volwassene in de speeltuin.