Ik heb zo’n partner die je iedereen gunt. Een met wie je ’s avonds met een wijntje in je hand lekker op de bank kunt gaan zitten sparren over je bedrijf. Die met je meedenkt en je steunt. Die soms zelfs met je meegaat naar events, om samen te groeien. En die vaak precies de juiste vragen weet te stellen. Zo kregen we het donderdagavond ook over mijn missie. Wat ik écht wil voor de mensen met wie ik werk. Waar mijn krachten liggen en mijn diepe WAAROM. En ik besefte dat ik daar niet altijd bij stil sta én dat mijn missie, mijn WHY, eigenlijk veel meer is dan alleen ‘vrouwen beter leren schrijven’.
Mijn missie
Laatst merkte iemand op: ‘Jij ziet en voelt altijd de liefde in de teksten die je leest. Weet je dat dat heel bijzonder is?’ Natuurlijk had ik daar nog niet bij stil gestaan, want vaak zijn onze talenten niet perse zichtbaar voor onszelf. Maar hij had een punt. Daardoor word ik ook altijd zo blij van de teksten die ik mag lezen als ze echt uit iemands hart komen. Daarom zet ik bij mijn feedback ook wat ik er zo fijn, mooi of leuk aan vind. Ik voel wat erachter zit. Daarom kan ik ook vrouwen helpen dichter bij hun kracht te komen, omdat ik die ook zie, ook voel. En dat is ook precies wat ik wil. Vrouwen door hun schrijven/bloggen helpen om zichzelf anders te zien. Om dichter bij hun kern te komen (beetje zweeftaal, ik weet het, maar zo voelt het wel), om dichter bij hun hart te komen, bij hun liefde. Om hun kracht nog beter te zien. Ik word er zelf helemaal warm als ik daaraan denk. Maar om nu te zeggen dat ik dit dagelijks voel(de)? Dat ik dit altijd uitdraag? Nee, dus daar mag verandering in komen!
Wat is jouw missie?
Weet jij jouw missie is? Jouw echte grote WAAROM? Waarom doe jij echt wat je doet? Wat zit er onder de laag die als eerste in je opkomt? En daaronder? Graaf eens bij jezelf totdat je komt bij datgene waarvan je hart een sprongetje maakt. Datgene waarvan jij weet dat je er mensen als geen ander bij kan helpen, omdat je het herkent. Omdat jij ooit ook daar was, waar zij nu zijn. Omdat jij weet hoe ze daaruit moeten klauteren. Omdat jij het ze wilt laten zien, ze wilt helpen. Wat wil jouw hart écht?
Draag je dat uit?
Kijk nu eens naar de laatste dingen die je hebt gedeeld, of datgene wat je zou willen delen; spreekt daaruit jouw diepste verlangen? Kan de lezer voelen wat jij wil? Wat belangrijk is voor jou? Zie je het zelf? Zou jij een aantal jaren geleden deze tekst hebben gelezen en gedacht hebben: Wauw, dit gaat over mij! Zou jij je gezien en begrepen voelen? Zou jij voelen dat deze persoon jou echt verder zou willen helpen? Dat het niet alleen om het geld gaat (en geld hebben is fijn hoor, dus vergeet dat ook niet), maar om veel meer dan dat? Zou jij voelen dat de persoon die dit schreef zelf heel blij zou zijn omdat jou helpen een van de fijnste dingen is die ze zou kunnen doen? Zou jij voelen dat haar hart een sprongetje maakt als ze er mag zijn voor jou?
Mijn eigen hart
Ik heb dat zelf onlangs weer mogen ervaren, omdat ik er zo bewust mee bezig was. In de waan van de dag vergeten we weleens écht dankbaar te zijn. Stil te staan bij wat we hebben. Dus toen ik vorige week met mijn man gespard had en twee aanmeldingen kreeg voor mijn retreat, maakte mijn hart geen sprongetje, maar een salto! (want twee aanmeldingen betekent dat het door gaat!) Toen ik een dame sprak die al een tijdje een JA voelde, maar nu ook JA zei tegen mijn blogtraject, voelde dat zo goed. Want ik weet dat ik kan helpen en ik ben zo blij als dat mag.
Dus kijk eens goed waar jouw hart een sprongetje, of hele salto’s, van maakt en ga dat uitdragen in alles wat je doet. Dat is voelbaar en gaat zijn vruchten afwerpen, dat weet ik zeker!