Lang, heel lang, heb ik delen van mezelf geprobeerd te verstoppen. Mijn kwetsbaarheid, hoeveel ik voel, hoe druk ik kan zijn als ik gespannen ben, mijn creativiteit. Maar altijd kwamen (en komen) die delen toch weer boven drijven. En als het niet goedschiks kan, dan kwaadschiks. Als ik niet luister naar de fluisteringen, dan wordt de fluistering een schreeuw. Zo ook de laatste tijd en, geloof me, de schreeuw heb ik gehoord, hoe hard ik daarvoor ook probeerde het fluisteren te negeren.
Ken jij dat ook? Je probeert een deel van jezelf, of het nu je creativiteit is, je hang naar vrijheid, de momenten dat je jezelf een ware ADHD-er vindt, of -heel vaak- je kwetsbaarheid te onderdrukken. Want de wereld zit toch niet op jou te wachten? Niet 100% zoals jij echt bent? Dat heeft je verleden je wel duidelijk gemaakt. Je moest je aanpassen. Niet te luid, niet te stil, niet te kwetsbaar, niet te kattig, niet te zacht, niet te hard en ga zo maar door.
Dus heb je geleerd maar zo’n 50% van jezelf te laten zien en de andere 50% vakkundig te verstoppen. Achter maskers, schilden, een façade. Je verstopt een belangrijk deel van jezelf. Lekker veilig, denk je. Maar het knagen blijft en wordt alleen maar erger. Je echte ik wil eruit, wil zich laten zien. Volop in de zon staan! Maar dat gekwetste deel van jou, durft niet.
Dus blijf je je verschuilen, ook al schuurt het masker je gezicht tot je het zelf niet meer herkent. Ook al doet het schild pijn aan je arm en wordt het steeds zwaarder, tot het bijna onmogelijk wordt het nog omhoog te houden. De buitenwereld, ook je klanten, de lezers van je blogs, artikelen, verhalen, nieuwsbrieven, krijgen nooit echt jou te zien. Alleen dat deel waarvan jij denkt dat de wereld het wil zien. De echte flow komt maar niet en je vraagt je regelmatig af waar dat toch door komt. Je doet alles toch zoals je geleerd hebt? Je hebt je toch zo netjes aangepast aan de norm?
Misschien heeft de maatschappij je zelfs zodanig te pakken gehad dat je je helemaal niet durft te laten zien. Vooral niet door wat je schrijft. Want er kunnen fouten in je tekst staan. Je teksten zijn misschien niet “mooi” genoeg. Mensen kunnen er van alles van vinden. En het staat er dan ook echt, letterlijk, zwart op wit.
Maar geloof me: Jij op je kwetsbaarst, zoals jij echt bent, daar zit je superkracht!
Mensen willen jou zien, zoals jij bent. Ze willen jou leren kennen.
Ik kan me voorstellen dat het dan vreemd lijkt dat ik je daarbij zou kunnen helpen. Wat kan een tekstschrijver nu doen om jou te helpen je te laten zien? Dat zal ik je vertellen. Deze tekstschrijver heeft namelijk een missie: Ik wil jou helpen jezelf te laten zien. Dat kan ik doen door jouw zelfgeschreven teksten te corrigeren en tips en aanbevelingen te geven. Maar ik kan ook voor jou schrijven, als jij het lastig vindt om jouw boodschap op papier te krijgen. Ik gebruik dan jouw woorden zodat jij in een mooie tekst jouw boodschap naar buiten kunt brengen. Ik schaaf net zolang tot jij helemaal tevreden bent en je er zeker van bent dat het 100% jouw boodschap is. Hoef jij je niet meer druk of bang te maken en kun jij je richten op je onderneming, of heb je meer tijd voor je gezin, of je hobby’s.
Nieuwsgierig geworden naar wat ik voor je kan betekenen? Klik dan hier, dan kunnen we er samen naar kijken in een Skype of telefoon gesprek. Ik help je met liefde!
Benieuwd geworden waarom je het jezelf en de wereld verschuldigd bent jezelf te zijn? Klik dan hier.