“Ik doe het wel” zei hij vol vertrouwen tegen de trainer. Hij kwam, razendsnel omgekleed, in het blauwe keepertenue naar buiten lopen. Sloeg de keeperhandschoenen eens hard tegen elkaar. Zijn gezichtje stond vastberaden. Eenmaal in het doel dook hij een keer naar de rechterhoek, toen naar de linker.
Hij was er klaar voor.
Hij stapte gewoon in de rol
Afgelopen weekend werd de keeper van het voetbalteam van onze jongste uitgeleend aan het andere team. Toen we dat donderdagavond hoorden, zei hij: “Kun je de trainer even appen dat ik écht niet wil keepen?” Vrijdag was dat al: “Doe mijn keeperhandschoenen morgen maar wel in de tas. Als niemand anders wil, doe ik het wel.” Zaterdagochtend werd hij vol vertrouwen wakker, alsof hij in de rol gegroeid was. Hij zou het wel doen. En daar stond hij dan, in dat grote doel. Ik voelde me langs de kant erg gespannen. Wat nu als er steeds gescoord wordt en hij zich schuldig voelt? Liam daarentegen leek geen seconde last te hebben van dit soort stemmetjes in zijn hoofd. Ze zouden het sámen doen. Bovendien, hij kon dit gewoon. Hij bleek tijdens de wedstrijd maar twee ballen tegen te hoeven houden, waarvan hij eentje, ondanks de mooie duik, miste. Ze wonnen met glans. Bij de oefenpenalty’s na de wedstrijd, ging er maar één in. Zonder een spoor van angst dook hij op de ballen af.
De stemmetjes in ons hoofd
Waar is dit vertrouwen toch gebleven als we eenmaal volwassen zijn? We verzamelen in ons leven zo veel stemmetjes die ons vertellen dat we het niet kunnen, of het gevaarlijk is, dat de angst gaat overheersen. Bij onze zoon won het vertrouwen met grote overmacht van de angst. Minder stemmen die zeiden dat hij het niet kon dan die hem aanmoedigden er gewoon voor te gaan. Wij zijn die stemmen zo gewend, maar ze hóeven ons leven niet te domineren. Alleen gewoon ervoor gaan, wordt steeds lastiger. Liam ging binnen drie dagen naar vertrouwen. Hij zei later: “Ik durfde het niet, maar ik deed het wel.” De belichaming van: Feel the fear and do it anyway.
Ook wij kunnen dat, gewoon doen, ook als het je angst inboezemt. Ook jij kunt je laten zien, in je blog, op social media. Soms is het voldoende om gewoon te denken: Ik doe het gewoon! Gewoon het tenue aan te trekken, je handen eens hard op elkaar te slaan en in dat doel te gaan staan. Hoe werkt dat voor jou? Kun jij niet durven en tóch doen?