Wacht jij ook altijd op het perfecte moment?
Ik was aan de wandel afgelopen weekend. Ik was op zoek naar rust en vroeg me onderweg af of ik die wel ging vinden met het geluid van zoveel speedboten om me heen. Wij wonen vlakbij het water en in de zomer is dit een geliefd watersport gebied. Naast alle speedboten hoorde ik gelukkig ook krekels. Ik verwonderde me erover dat hun geluid in Nederland zo anders klinkt dan van de krekels in mijn favoriete vakantieland Griekenland. Waar ze daar bijna klinken als een koor van tjirpende vogels, klinkt de enkele krekel hier meer als een mini mitrailleur ‘TRR TRR TRR’. Ik voelde de wind op mijn huid en verbaasde me erover dat die zowel warm als koel tegelijk voelde.
Ik dacht erover om, als ik een mooi plekje vond, even te gaan schrijven. Gewapend met mijn schrijfblok, ging ik dus onderweg naar mijn ‘bestemming’, een rustiger stukje bij het water. Toen mijn aandacht getrokken werd door wat koeien die lagen te luieren in de zon, besloot ik even van de gebaande paden af te wijken. Koeien in het zand bij het water, die wilde ik wel even van dichterbij bekijken. Ik kwam niet te dichtbij om hun rust niet te verstoren en omdat ik ze stiekem altijd wel erg groot vind. Dichtbij de koeien zitten was dus geen optie. Ik weet dat ze nieuwsgierig zijn en had geen zin in snuffelende koeien om me heen terwijl ik schreef. Ik besloot langs het water verder te lopen, op zoek naar het ideale plekje. Sommige plekjes waren te groen van de algen, andere plekjes waren dichtbij mensen, zonnend op hun bootje op het water of spelend met hun hond bij de waterkant. Iets verderop zag ik grote mieren krioelen, waar ik – natuurmens als ik ben – niet tussenin durfde te gaan zitten.
Plots zag ik een tentje staan, midden in de struiken. Iemand had dat plekje uitgekozen om zijn tentje op te zetten. Zich niets aantrekkend van mensen, honden of mieren1. Toen viel het kwartje en moest ik lachen om mijzelf: Het ideale plekje was gewoon waar ik zou gaan besluiten te zitten!
Het zette me wel aan het denken. Hoe vaak doen we dit niet in ons leven? Wachten op het ideale moment? Het beste plekje? Het juiste tijdstip? Hoe vaak nemen we pas stappen als alle condities in onze ogen perfect zijn? Het perfecte moment is altijd NU, het beste plekje is altijd hier, de condities zijn altijd goed genoeg, precies zoals ze zijn.
Ik zie veel mensen wachten met het realiseren van hun dromen, wachten tot het moment nog nét iets beter is. Ik zie veel ondernemers wachten tot hun site perfect is, of hun blog, weggever of video niet posten omdat hij niet 100% foutloos is. Perfect is een illusie en toch ook weer niet. 100% foutloos bestaat niet, we zijn immers allemaal mens. Juist daardoor is wat er al is, altijd perfect. Precies zoals het op dat moment is. Ook met speedboten, mieren en blaffende honden. Het moment voor actie is altijd nu.
Toen ik eenmaal besloot te gaan zitten, was er overigens geen mier meer te bekennen, hielden bijna alle speedboten zich stil en wandelden mensen en honden gewoon langs, zonder zich al te veel te verbazen over de schrijvende vrouw naast een boom op het strand.
Wil jij hulp om je teksten nog net iets beter te maken? Neem dan contact met mij op, dat kan via de groene knop of via mijn contactpagina.
1 Ik kwam er later ook nog achter waarom dat tentje in de struiken stond, er bleek een blote meneer achter te zonnen! Maakt het iets minder romantisch, maar wel lollig!