Gisterenavond was het weer zover: Ik wilde naar bed, was hartstikke moe. En ineens kwamen er woorden. Ik had er niet om gevraagd, zat gewoon wat te mijmeren over wat deze bijzondere tijd van ons, missie ondernemers, coaches, therapeuten, lichtwerkers, vraagt. En toen waren ze daar ineens, de woorden. Ik pakte een notitieboekje, maar voelde dat het niet genoeg was. Ik moest naar mijn laptop. Mijn brein zeurde: Maar ik wil slapen… Maar ik wist dat ik toch wakker zou blijven liggen als ik niet toegaf.
Middernachtelijke inspiratie
Het gebeurt me zo af en toe, in de donkere uren aan het einde van de dag, als mijn brein en lichaam klaar zijn om lekker toe te geven aan slaap, zijn ze er ineens. Dringende woorden, zo urgent dat ik niet mág slapen tot ik ze aan het papier (of de pc) toevertrouw. Het voelt dan ook alsof het helemaal niet mijn woorden zijn. Ik maak er misschien een goedlopend verhaaltje van, maar de boodschap, die komt niet van mij. De woorden komen DOOR mij. Ik zou ze tegen kunnen houden, maar wat bereik ik daarmee, behalve misschien een stukje van mijzelf verstoppen?
Geheimpje
Want zal ik jullie een geheimpje verklappen? Nog niet zo lang geleden zag ik mijzelf dan als een soort zweverig, als dit soort woorden kwamen opduiken. Deelde ik ze soms liever niet, want ik wil altijd zo graag met beide voetjes op de grond blijven dat ik daarin soms wat doorsloeg. Als ze heel urgent voelden, deelde ik ze vaak wel, maar toch stiekem wat schoorvoetend, of iets ‘vervormd’, zodat de boodschap grotendeels bleef, maar wat ‘aardser’ overkwam.
Een nieuwe laag
Ik merk dat ik de laatste tijd dieper in mijzelf mag zakken. Dieper in wat ik hier te doen heb (mijn eigen stem laten horen én anderen helpen hún stem te laten horen), dieper in mijn waarde, dieper in mijn kracht. Want als ik nu heel eerlijk ben, dan voel ik die alleen maar meer en meer de laatste tijd. Natuurlijk ben ik ook weleens even uit balans, deze tijd trekt je gewoon weleens even om. Maar steeds als ik opsta, lijkt het of ik weer wat steviger sta. Of ik nóg meer mag uitdragen wat ik te vertellen heb. En anderen mag leren (en voorleven) dat ook te doen. Want wat vraagt deze tijd veel van ons en wat hebben wij JUIST NU veel te bieden!