Heel soms heb je zo’n vriendin die bij je komt zitten, haar hand onder haar kin vouwt, elleboog op tafel, en die vanuit de grond van haar hart zegt: ‘Vertel me álles!’ Maar zeg eens eerlijk, hoe vaak gebeurt dat? Zo’n interesse in alles dat jij te melden hebt? Toch heb je soms van die mensen die alles met je delen, of je nu wilt of niet. Kom je bij een buurvrouw op kraambezoek, vertelt ze in geuren en kleuren over hoe bloederig de bevalling was, met foto’s erbij. Meldt ze ook nog hoe ver ze ingescheurd was, hoeveel hechtingen eraan te pas kwamen, dat de verloskundige bijna een gaatje te veel dicht naaide en dat haar aambeien zo’n zeer doen. Terwijl jij denkt: Veel te veel informatie, ik kwam alleen omdat ik het wel zo netjes vind.
Je kwetsbaarheid laten zien is iets anders dan álles vertellen
Soms zie je het ook in blogberichten of social media posts, mensen die alles vertellen, tot aan de letterlijke of figuurlijke, bloederige details aan toe. En hoewel je kwetsbaar opstellen heel mooi kan zijn – wie mij langer volgt, weet dat ik hou van échte verhalen – is helemaal losgaan, als de vage kennis op het feestje die na een paar wijntjes te veel vertelt over de vele soa’s die ze al gehad heeft en hoe dat precies komt, vaak niet slim.
Natuurlijk ligt het volledig aan wat jij je doelgroep mee wilt geven
Is jouw doelgroep: Vrouwen die hun leven weer op willen pakken na een traumatische bevalling, dan vertel je wél over je eigen ervaringen (maar dan nog zou ik misschien bepaalde details achterwege laten, tenzij ze relevant zijn voor je verhaal). En is jouw doelgroep: Vrouwen die een soa opliepen en die zich daar niet voor hoeven te schamen, dan blog je wel over je eigen ervaring. Maar over het algemeen geldt: tenzij het specifiek belangrijk is voor jouw doelgroep, deel je geen dingen die je normaal alleen met je beste vriendin zou delen.
Wat deel je wel, wat deel je niet?
Bovenstaande kun je goed gebruiken als je twijfelt over of je iets gaat delen: Vraag je af: Zou ik dit normaal alleen aan mijn beste vriendin vertellen? En: Is dit relevant voor mijn doelgroep, kunnen ze hier iets van leren? Neem het voorbeeld over de bevalling: Als ik zelf ook een wat traumatische bevalling gehad zou hebben, zou ik misschien veel herkenning gevoeld hebben bij het verhaal van de (even voor de duidelijkheid: verzonnen) buurvrouw. Er is niets mis met delen, maar kijk uit met wie je deelt en hoe ver je erin gaat. Deel sowieso niet omdat je denkt dat het zo hoort, maar deel wat voor jou op dat moment goed voelt. Wil jij vertellen over jouw burn-out om anderen te helpen? Deel dan wel over de donkere tijd, over hoe leeggezogen je je voelde, over dat je niet eens meer blij werd van de zon, of schattige puppy’s. Maar leg ook uit hoe je eruit kwam, laat anderen zien wat ze van jou kunnen leren. Deel je over jouw traumatische bevalling om anderen te helpen, deel dan jouw verhaal, maar vertel ook hoe je uit je dal en je angst kroop, hoe je een nieuwe versie werd van jezelf. Vertel over dat het misschien in het begin moeilijk was om van je kindje te houden omdat het je zo veel heeft ‘gekost’, als dat zo was, of vertel juist dat kijken naar je kindje alles weer wat beter maakte, als het zo voelde voor jou. Vertel jouw verhaal, puur, echt, rauw misschien, maar leerzaam. Vertel vanuit je hart en stel jezelf steeds bovenstaande vragen, dan kun je bijna de plank niet misslaan.
Mocht je dit nu heel erg moeilijk vinden, in mijn coaching help ik je hier doorheen. Ik leer je waar je over kunt schrijven, hoe je dat doet, hoe je aansprekend schrijft en nog veel meer. Lijkt dit je iets, of heb je andere vragen, laat het me dan weten, dan bellen we even!