Welke foto zie jij?

De eerste opdracht die we op ons retreat op Samos deden was de volgende:
Neem een moment in gedachten dat je intens gelukkig was en/of je je intens geliefd voelde. Ga terug naar dat moment.

Pak je pen en begin te schrijven over het volgende:
Wat voelde je? Niet alleen in jezelf, maar ook letterlijk. Werd je hand vastgehouden? Kreeg je een kus op je wang? Of iets heel anders?
Wat rook je? Hou je hierbij niet aan ‘wat hoort’. Geluk kan ruiken als je favoriete appeltaart, maar ook als de zweetsokken van je geliefde. Leg jezelf niets op, schrijf gewoon wat er in je opkomt.
Wat hoorde je? Welke geluiden waren er om je heen?
Wat zag je?
Werk dit nu uit naar een verhaaltje over dit moment.

Ik wilde beginnen met een oefening die hoop geeft, die een anker is als je het even niet meer weet, die laat voelen wat geluk is. Natuurlijk is het ook een oefening om zintuiglijk te leren schrijven, iets wat heel belangrijk is als je mensen mee wilt nemen in je verhaal, maar ook voor jezelf. Door weer ín de situatie te duiken, met al je zintuigen, kun je er altijd naar terug.

Prachtige foto’s

Het resultaat van de opdracht: Prachtige beelden, als foto’s op een netvlies gebrand. Foto’s van ontspannen momenten, van geschater, van kiezen voor jezelf. Zo kun je ieder moment dat je beschrijft zien als een foto of film die je anderen mee kunt laten beleven. Door ze, zo gedetailleerd mogelijk, deelgenoot te maken van jouw foto of film, trek je ze volledig in jouw verhaal, waardoor ze zich kunnen identificeren met jou. Natuurlijk kunnen die foto’s of films ook iets anders uitbeelden dan geluk, zoals ik vorige week weer zo duidelijk zag.

De film van mijn dappere klant

Ademloos las ik het blog van een blogcoaching klant van me. Ze trok me mee haar wanhoop in, jaren geleden, toen ze een beslissing moest maken op leven en dood. Mijn adem stokte, mijn hart ging tekeer, mijn ogen flitsten over het scherm omdat ik wilde weten hoe het verder ging en ik had overal kippenvel. Dat is wat een goed blog, vanuit je hart, vanuit je gevoel, met je kan doen. Naderhand kreeg ik een appje van haar, dat ze zoveel ontroerende en prachtige reacties had gekregen, ze had mensen echt geraakt. Als dit blog van haar, dat uiteindelijk juist zo vol hoop en kracht was, een aantal mensen zou kunnen helpen om in te zien dat wanhoop niet altijd blijvend is, als het voor één iemand een strohalm is geweest, een lichtje in de duisternis, hoe dankbaar denk je dat de schrijfster, die zo dapper haar gevoel deelde dan is? Jouw verhaal, jouw foto of film, kan net hét verschil maken voor iemand die het even niet meer weet. Dus jezelf laten zien, doe je niet alleen voor jezelf, maar juist ook voor de ander. In de spotlight stappen is niet egoïstisch, het is juist het meest waardevolle dat je kunt doen voor een ander.

Wil jij ook leren schrijven vanuit je hart en mensen zo raken? Ik leer het je in twee maanden in mijn Blogcoaching Traject. Weten of het iets voor jou is? Neem even contact met me op, dan bellen we vrijblijvend.